Filmske novosti...

Sećanja i nade

http://www.seecult.org/vest/secanja-i-nade

12. Balkanima



Evropski festival animiranog filma Balkanima u Beogradu predstavlja od 6. do 10. oktobra više od sto najnovijih animiranih filmova iz tridesetak zemalja, uz izložbe stripa i ilustracija, retrospektive slovenačke i grčke animacije i gostovanje 30 autora iz inostranstva.

12. Balkanima počinje u Galeriji Doma kulture Studentski grad izložbama “Dobro došli u Geto 4” Bobana Savića i “Prvih 50 godina” Dušana Kastelica u Velikoj galeriji DKSG-a, a nakon svečanog otvaranja, sledi projekcija prvog dela takmičarskog programa.

Balkanima nudi atraktivne, vizuelno bogate i tehnički intrigantne animirane filmove, prikazivane na najvećim svetskim festivalima animacije u Otavi, Anesiju, Zagrebu i Hirošimi, istakli su organizatori iz DKSG-a.

Na konkurs 12. Balkanime pristiglo je 520 filmova, od kojih su selektori Miloš Tomić, Marija Lazarevski i Mihajlo Dragaš odabrali više od sto za autorsku i studentsku takmičarsku selekciju i Panoramu balkanskog i evropskog filma.

Legende svetske animacije, estonski reditelj Prit Parn i poljski autor Jerži Kuća prikazaće svoja najnovija ostvarenja, kao i njihove mlađe kolege, popularni autori Sintis Lundgren, Nils Hajdinger i Dahi Dženg.



Među atrakcijama 12. Balkanime je estonsko-hrvatsko-danski film “Život sa Hermanom Rotom” Sintisa Lundgrena koji je izazvao veliku pažnju na festivalima u svetu, a kroz duhovitu priču o aljkavom pacovu u čiji život ulazi jedna uredna mačka, uspeo je da osvoji srca publike i niz nagrada. Najavljen je i najnoviji animirani film “Bečka krv” hrvatskih autora Zlatka Boureka i Pava Štoltera, rađen tradicionalnom tehnikom animacije na celu.

Poznati svetski autori, animatori, ilustratori, strip autori, novinari, kompozitori, producenti, kao što su Nensi Denej-Felps iz Belgije, Dušan Kastelic iz Slovenije i Boban Savić-Geto iz Srbije, članovi su međunarodnog žirija, dok će u okviru studentskog žirija zasedati Koke Riobo Kortes iz Španije, Marica Kicušić i Miroslav Jelić iz Srbije.



Posetioce 12. Balkanime očekuje i bogat prateći program.

Zemlja-gost je Slovenija, pa specijalni program, realizovan u saradnji sa Društvom slovenačkog animiranog filma D'SAF, obuhvata projekcije slovenačkih animiranih filmova, te predstavljanje filmova i izložbu Dušana Kastelica, animatora, ilustratora, grafičkog dizajnera, programera video igrica.

Jubilej 70 godina grčke animacije biće obeležen gostovanjem predsednika Upravnog odbora grčkog ogranka Međunarodnog udruženja animatora (ASIFA) Vasiliosa Karaniconisa, koji će predstaviti grčku animaciju u periodu od 2011. do 2014.



Najavljen je i master-čas Nika i Nensi Felps koji će predstavljati svojevrsno putovanje kroz istoriju animiranog filma, sa fokusom na odnos animacije i muzike i diskusiju o stilskim vizijama reditelja i kompozitora.

U okviru dečjeg programa, za 10. oktobar najavljena je projekcija osam animiranih filmova iz Rusije, Francuske, Nemačke i Švajcarske.

Festialski program obuhvata i besplatnu radionicu stop-trik animacije Miloša Tomića koji će predstaviti osnove te tehnike i uz mnoštvo primera i priča iz mnogih drugih oblasti osposobiće i možda inspirisati učesnike da se i sami počnu baviti animacijom ili nekom drugom, svojom neostvarenom pasijom. Broj učesnika je ograničen, a mogu se prijaviti zainteresovani uzrasta od 14 do 66 godina.

Prošle godine, na 11. Balkanimi, Gran pri je osvojio Tomek Ducki iz Poljske za “Bazen”, a nagrada za najbolji film Jugoistočne Evrope dodeljena je Ivani Bošnjak i Tomasu Džonsonu (Thomas Johnson) iz Hrvatske za film “Simulakra”.

Festivalski sajt je balkanima.org, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org.

(SEEcult.org)

24. MFEF



Međunarodni festival etnološkog filma (MFEF) u Etnografskom muzeju u Beogradu predstavlja od 6. do 11. oktobra više od 60 filmova, a tom selekcijom želi da se vrati izvornim idejama i principima, odnosno doslednijem sprovođenju žanrovskog opredelјenja ka što čistijem etnološkom i antropološkom filmu.

Selekciona komisija 24. MFEF-a, koju su činili vanredna profesorka na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu i naučna saradnica u Etnografskom institutu SANU dr Ljilјana Gavrilović i istoričar umetnosti Miroslav Bata Petrović, pogledala je 92 filma iz 36 zemalјa, od kojih je bilo 12 filmova domaće produkcije, 14 studentskih i 66 filmova inostrane produkcije.

Prema navodima organizatora, poslednjih nekoliko godina u potpunosti je relativizovana kategorija etnografskog/antropološkog filma - ako se prihvati tvrdnja da je, maltene, svaki film koji govori o lјudima i prikazuje lјude “antropološki film”, onda bi to značilo da su i svi drugi festivali koji prikazuju lјude i lјudske probleme – antropološki.

Konstatujući da etnologija/antropologija, kao disciplina, ipak ima svoju jasnu i preciznu naučnu definiciju, sfere i metode istraživanja, Selekciona komisija zauzela je stoga stav da bi i filmovi prikazani na MFEF-u trebalo da ih odražavaju.



Uz filmove u konkurenciji za nagrade i Informativni program, 24. MFEF nudi i Studentski program i selekciju ID3min, uz tradicionalne specijalne programe.

U konkurenciji za nagrade su 22 filma iz isto toliko država, uključujući dva iz Srbije.

Posmatrano iz etnološko-antropološke perspektive, 24. MFEF je definisan na osnovu ostvarenja koja pripadaju bliskom okruženju, a to je šest filmova iz Srbije i zemalja balkanske, jadranske i panonske zone. Deset je ostvarenja koja kulturno reprezentuju Evropu, a tu su i filmovi iz ostatka sveta. Organizatori su posebno istakli učešće koprodukcija u konkurenciji, pogotovo iz država koje su kulturno i prostorno udaljene – čak kontinentima, kao i različitih čitanja kulture u okviru članica Evropske unije ili “pogleda spolja” usmerenih prema kandidatima za ulazak.

Informativni program sastoji se od 20 filmova, a ta selekcija je, kako je navedeno, tematski, strukturno i sadržajno svojevrsno ogledalo takmičarskog programa, kako prema broju odabranih filmova, tako i prema kulturnim zonama iz kojih dolaze i sinematički obrađenoj antropološkoj problematici.

http://www.seecult.org/userfiles/image/Fotke_txt/24-MFEF-Koreni-zla.jpg

Program “Festival plus” čini: Studentski program sa deset filmova, te 11 filmova selektovanih u najmlađi od festivalskih programa, ID3min. Reč je o filmovima koji produkciono pripadaju kategoriji neprofesionalnih (nekada nazivanih amaterski), pri čemu su svi studentski stigli iz inostranstva.

Specijalni programi su i ove godine opredeljeni na osnovu jednog od dugoročnih ciljeva, a to je povratak domaćeg filma na MFEF. Kao potsticaj takvoj misiji u programu, biće prikazana tri prva dobitnika glavne nagrade na Festivalu video i etnološkog filma, današnjem MFEF-u, i tri filma u programu Muzealac u svetu etnološkog filma – Zapadna Srbija.



Budući da programi Festivala plus predstavljaju svojevrstan prozor u prostore za dalјe priklјučivanje novih produkcionih domena, oni će biti u potpunosti prikazani do svečane ceremonije otvaranja 24. MFEF-a, zakazane za 7. oktobar u Etnografskom muzeju.

Festival će otvoriti član žirija dr Andrej Simić, profesor antropologije i saradnik Centra za vizuelnu antropologiju na Univerzitetu Južne Kalifornije u Los Anđelesu.

Otvaranju će prisustvovati i neki od autora iz inostranstva, čiji će filmovi biti prikazani u okviru 24. MFEF-a.



Sve projekcije podelјene su u dvosatne blokove u sukcesivnim terminima, počev od ranih popodnevnih, a ulaz je besplatan.

Festivalski sajt je etnofilm.org, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org za kulturu jugoistočne Evrope.

(SEEcult.org)

Filmsko sećanje na Dedića



Jugoslovenska kinoteka pripredila je omaž nedavno preminulom kantautoru Arsenu Dediću (1938-2015), koji je bio i istaknut autor filmske muzike, a na to podseća izborom filmova iz perioda od 60-ih do 90-ih godina 20. veka.

Program sećanja na Dedića počeo je filmovima u kojima je i sam igrao – “Kad golubovi dolete” (1968) Vlastimira Radovanovića i “Pusti snovi” (1968) Sofije Soje Jovanović, te ostvarenjem “Žuta” (1973) Vladimira Tadeja, za koji je radio muziku. Ciklus Dedićevih filmova obuhvata i jugoslovenske filmove “Mahovina na asfaltu” (1983) Jovana Rančića i “Antikazanova” (1985) Tadeja, a 8. i 9. oktobra biće prikazan “Belle epoque - poslednji valcer u Sarajevu” (1990) Nikole Stojanovića, za koji je takođe pisao muziku.

Poslednji film bivše Jugoslavije, “Belle epoque” je dobio nagradu za režiju i za muziku nakon premijere na Filmskom festivalu Srbije 2007. godine u Novom Sadu, iz kojeg je nastao Cinema City.

Reditelj Stojanović razgovaraće 8. oktobra sa publikom Jugoslovenske kinoteke nakon projekcije filma “Belle epoque” o poslednjim danima istoimene epohe u Evropi - vremenu burnih dešavanja na području Balkana i pripreme atentata u Sarajevu, između 1910. i 1914. godine.

Povodom sećanja na Dedića u Kinoteci, Borislav Stanojević podsetio je u mesečnom programu i na oporo melanholične gudače iz “Registrature” (1974), što smatra Dedićevom najbolјom muzikom ikada.

“Ako cepidlačimo, ovo možda nije baš bona fide ‘filmska muzika’, jer se radi o TV seriji, ali kako je ona bila rađena filmskom tehnologijom, možemo sebi dati slobodu da je takvom proglasimo. Osim toga, Dedićeva muzika za ‘U registraturi’ je svakako i uzorna matrica za metod kako se ima raditi muzika za TV seriju, što nam ukazuje da prirodno poreklo umetničkih praksi u pokretnim slikama treba tražiti upravo u - filmu. Dedić, kao uspešan kompozitor, i tome nas poučava”, naveo je Stanojević, ukazujući da nas Dedić istovremeno poučava iskrenosti i prostodušnosti.

“Koliko god da su složena osećanja o kojima on peva, on to čini, neka je i teška, ali svakako čista srca. I kad njegov song/šansona zaustavi normalan dramaturški sled filma (kao u ‘Višnja na Tašmajdanu’ 1968, ‘Protiv Kinga’ 1974, ‘Mahovina na asfaltu’ 1983. itd), treba shvatiti da nas Arsen to podseća kako je filmsko platno, u stvari, prozor u drugu stvarnost: baš kao u životu, kad šetamo i začujemo poznatu muziku za koju smo sentimentalno vezani, kako dopire kroz neki prozor, iz nama neke nepoznate kuće, i istog časa nam sve učini prirodnim i dobro poznatim”, naveo je Stanojević

Arsen Dedić preminuo je 17. avgusta u Zagrebu u 78. godini, a njegova smrt izazvala je duboku tugu širom regiona. Poruke saučešća i izraze divljenja njegovom bogatom stvaralaštvu uputile su i mnoge ličnosti kulturnog i javnog života, nazivajući ga legendom, velikanom, šansonjerom Balkana, balkanskim Bobom Dilanom, Leonardom Koenom…

Sajt Jugoslovenske kinoteke je kinoteka.org.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org.

(SEEcult.org)

Pobednici 6. MikroFAF-a

http://www.seecult.org/vest/pobednici-6-mikrofaf

Panahijev Taksi na 11. Slobodnoj zoni



Film “Taksi” iranskog reditelja Džafara Panahija, pobednik ovogodišnjeg Berlinala, biće prikazan u novembru na 11. Slobodnoj zoni koja će biti održana u Beogradu, Novom Sadu i Nišu.

Panahi je sam u svom filmu taksista - kako mu se i obraćaju putnici sa kojima krstari u žutom taksiju ulicama Teherana. Njegov “uređaj protiv lopova”, pričvršćen na komandnu tablu automobila, zapravo je (skrivena) kamera koja, kao u ispovedaonici, beleži fragmente života taksiste i njegovih saputnika. Rediteljev pravi identitet ubrzo je otkrio jedan od saputnika.

Čitav niz apsurdnih i često humorističnih situacija, u koje vozač i putnici dovode jedni druge, pričaju priču o savremenom iranskom društvu, iz ljudske, humane perspektive. Ima tu referenci na ranije Panahijeve filmove, na njegove filmske kolege i uzore, a u taksiju su duhom i Kjarostami i Skorseze. Ne napuštajući unutrašnjost automobila, koji je u isto vreme i metafora izolacije u kojoj se već godinama nalazi, ali i prostor igre i slobode, Panahi sa svojim putnicima i putnicama preispituje granice uticaja filma kao medijuma.

Da li su kamere tu da bi nas (drugi) posmatrali ili da bismo mi posmatrali i naučili da razumemo svet? Šta nas određuje kao stvaraoce i ko postavlja granice lične i umetničke slobode?



Žiri 65. Berlinala, kojim je predsedavao Daren Aronofski, istakao je u obrazloženju odluke o dodeli Zlatnog medveda za “Taksi” da je taj Panahijev film “izjava ljubavi filmskoj umetnosti, svojoj zajednici, svojoj zemlji i svojoj publici”.

Hana Seidi, jedna od akterki nagrađenog filma, primila je nagradu u ime Panahija, kome je krajem 2010. zabranjeno da režira, piše scenarija i daje intervjue, kao i da napušta Iran u periodu od 20 godina, odnosno do 2030.

Slobodna zona je 2011. godine otvorena jednim od Panahijevih najznačajnijih filmova – “Ovo nije film”, koji je prokrijumčaren iz Irana na USB stiku sakrivenim u kolaču.

11. Slobodna zona biće otvorena 5. novembra u Sava centru dokumentarnim filmom Asifa Kapadije o pokojnoj britanskoj pevačici Ejmi Vajnhaus (Amy Winehouse), čiji je poslednji nastup bio u junu 2011. godine na Kalemegdanu u Beogradu.

Festival Slobodna zona biće održan do 10. novembra u sedam bioskopskih sala Beogradu, Novom Sadu i Nišu.

Karte za film “Ejmi” u prodaji su već od 5. oktobra na biletarnicama Sava centra i Eventima, po ceni od 500 dinara.

(SEEcult.org)

https://vimeo.com/125385221

Nagrade 12. Balkanime



Gran pri 12. Evropskog festivala animiranog filma Balkanima u Beogradu dodeljen je Alanu Holiju (Allan Holly) iz Irske za film “Koda”, a najboljim filmom Jugoistočne Evrope proglašen je “Stakleni čovek” (Transparency) Daniela Šuljića iz Hrvatske.

Holijev film “Koda” osvojio je Gran pri kao “prefinjen, poetski nadahnut autorski izraz koji večitu temu umiranja i žudnje za životom tretira na svež i originalan način”, naveo je u obrazloženju žiri 12. Balkanime, koja je završena 10. oktobra u Domu kulture Studentski grad nakon svirke benda Rubber Soul i predstavljanja rezultata radionice stop trik animacije Miloša Tomića.

Nagrada za najbolji film Jugoistočne Evrope dodeljena je hrvatskom filmu “Stakleni čovjek” za “bolno aktuelnu temu i šarmantan kontrast između moderne teme i arhaičkog crtačkog rukopisa...”

Gran pri se sastoji od diplome, trofeja “Lepenac” i novčanog iznosa od 120.000 dinara bruto, dok je nagrada za najbolji film u regionu vredna 80.000 dinara bruto.



Žiri glavnog takmičarskog programa, koji su činili Dušan Kastelic iz Slovenije i Boban Savić Geto iz Srbije, dodelio je i specijalne nagrade, a posebna priznanja dodelio je i žiri studentskog programa.

Specijalna nagrada za upečatljiv autorski izraz dodeljena je Zlatku Boureku i Pavau Štalteru iz Hrvatske za film “Bečka krv” (Wiener Blut) koji “uznemirujućim vizijama oživljenim raskošnim grafizmom” ilustruje “najmračnije stranice ljudske istorije”.



Za inovativan pristup animaciji nagrađeni su Alis Gimaraeš i Monika Santos za film “Amelija i Duarte”, u koprodukciji Portugala i Nemačke, uz obrazloženje da je u pitanju “očaravajuća priča s neobičnom temom iskazanom na neobičan i inovativan način...”

Specijalna nagrada za najsimpatičniji film dodeljena je Karolini Nugues-Buršat iz Belgije za “Dugi odmor” (De longues vacances), odnosno za “poetičnu i toplu ljudsku priču superiorno vođenu u svim izražajnim sredstvima filma”...

Za kreativnu izuzetnost nagrađen je Tomaš Sivinski za film “Plava soba” (Niebieski pokoj) u koprodukciji Francuske i Poljske, jer “zaviruje u najskrivenije hodnike ljudske egzistencije filmom koji krase originalna vizuelna rešenja i snažna slikarska faktura”



Nagrada za eksperimentalnu animaciju dodeljena je Mitji Mančeku iz Slovenije za film “Kompozicija”, jer je u pitanju “eksperiment koji je dokazao da se prastara tehnika grebanja direktno na film može primeniti na svež i duhoviti način”.

Za tehničku perfekciju nagrađen je Vojček Sobčik iz Poljske za film “Leto 2014” za “monumentalan film koji pleni kompleksnim, inovativnim vizuelnim rešenjima i zanatskom perfekcijom”, kako je istakao žiri.

Žiri studentskog programa, koji su činili Koke Riobo Kortes (Španija), Marica Kicušić (Srbija) i Miroslav Jelić (Srbija), dodelio je nagradu za najbolji studentski film britanskom ostvarenju “Edmond” (Nina Ganc).

Kako je istakao žiri, “izuzetan tehnički i estetski kvalitet filma prožet je atmosferom melanholije, patologijom glavnog lika, tragičnim sunovratom osnovne ljudske potrebe – za voljenošću i ljubavi”.

Nagrada se sastoji od diplome, trofeja “Lepenac” i novčanog iznosa od 60.000 dinara.



Nagrada za najbolju školu dodeljena je Bezalel akademiji umetnosti i dizajna iz Izraela zato što “neguje individualan pristup studenata prema animiranom filmu i podržava raznolikost tema i načina izražavanja”.

Nagrada se sastoji od diplome i trofeja “Lepenac”.

Nagrada SAE Instituta Beograd dodeljuje se srpskom filmu “Epitaf” Miloša Živkova za “spoj starih i novih tehnika animacije dočarava duhoviti antagonizam života i smrti.

Dodeljene su i tri specijalne nagrade – diplome, i to filmu “Ruben odlazi” (Frederik Sigel) iz Švajcarske za “jedinstveno iskorišćenu modernu tehniku svedenog stila, u ličnoj, dinamičnoj priči, satkanoj od vešto kadriranih i kolorisanih scena i odlično uigranog audio-vizuelnog narativa”, danskom filmu “Cunami” (Sofi Kampmark) za “suptilni ritam filma i meditativna atmosfera nas uvode u bolne delove ljudskih pitanja suočavanja sa prošlošću”, te nemačkom filmu “Život je težak” (Simon Šnelman) u kojem minimalizam slike, poput karikature, dodatno ističe “vrcavu duhovitu stranu naše svakodnevnice”.

(SEEcult.org)

https://vimeo.com/131376602

Retrospektiva srpske fantastike



Festival srpskog filma fantastike (FSFF), čije će deseto izdanje biti održano krajem novembra, podsetiće 20. oktobra u Studentskom kulturnom centru u Beogradu na najbolje filmove prikazane u proteklih devet godina.

Uoči desetog FSFF-a, koji će biti održan od 24. do 27. novembra, ljubitelji fantastike imaće priliku da pogledaju izbor filmova sa proteklih devet “krvavo organizovanih” izdanja tog festivala.

Retrospektiva filmova FSFF-a predstaviće filmove koji su proteklih devet godina nagrađeni Koskarom ili su bili zapaženi od organizatora i publike, a nastali su u periodu od kraja 80-ih do 2014.

Odabrani filmovi, prema navodima organizatora, predstavljaju dokaz da fantastika kao žanr ima svoje stvaraoce u Srbiji, kao i publiku bez koje ne bi imali festivalski život.

“Da li verujete da su vanzemljaci infiltrirani među zemljanima, ili mislite da vam je prvi komšija vampir? Niste upoznati sa problemima konflikta i ‘krvoprolića’ između prozora i vrata? Filmovi su tu da vam odgovore na pitanja, ili postave nova (za koja niste ni sanjali da biste sami sebi postavili). U svakom slučaju, oni su tu da vam otvore vrata portala drugačijeg od nama poznatog sveta, otkriju novu dimenziju ili lansiraju u beskrajni svemir”, naveli su organizatori FSFF-a.

Retrospektiva FSFF-a počinje filmom “Noćni čuvari” Marka Marinkovića koji je 2014. godine dobio nagradu Koskar za najbolje vizuelne efekte

U prvom bloku biće prikazan i film “Priča o stanovnicima zida” Andreja Boke, koji je 2013. proglašen najboljim na FSFF-u, te “Puls” Damira Romanova (2009) koji je 2011. dobio Koskara za najbolju priču.

Najavljeni su i “Una No.2” Stevana Aleksića (2014), “Poslednja kap” Miroslava Lakobrije (2011), te “Devojački bunar / Znam šta ste radili u pesku sutra uveče” Marka Backovića (2008).

Drugi filmski blok obuhvata nešto starija ostvarenja - “Slatki miris naftalina” Jelene Tvrdišić (2005), “Über soldat” Relje Trajkovića (2005), “Dosije: pacov” Mine Đukić (2005), “Gej kiler” Vanje Čanković (2005), “Star Wars Fan” Relje Trajkovića (2004), “The Dunwitch horror” i “The Dunwitch Horror – Endgame” Marka Milovića (2004), “Oni su” (2001) i “Pacijent 2: Povratak pacijenta” (1999) autorske grupe Mladi kadrovi, “Nekrofilm” Dejana Zečevića (1992) i “Oh, ne” Srđana Stojanovića (1987).

(SEEcult.org)

Legat Ružice Sokić u Kinoteci



Legat Ružice Sokić (1934-2013) biće svečano otvoren 16. oktobra u Jugoslovenskoj kinoteci u Beogradu, a sadrži filmsku građu koju joj je porodica te velike srpske glumice predala na trajno korišćenje.

Jugoslovenska kinoteka zaključila je početkom 2015. godine ugovor sa suprugom Ružice Sokić, Miroslavom Lukićem, o preuzimanju njene filmske građe koja obuhvata nagrade, plakete, priznanja, video kasete, fotografije, novinske članke…

Kinoteci je filmska građa Ružice Sokić predata na trajno korišćenje bez nadoknade.

Jugoslovenska kinoteka preuzela je u julu ove godine, kako je navedeno na sajtu Fondacije Ružice Sokić, i skulpturalne simbole filmskih nagrada koji će biti izloženi u posebnoj vitrini.

Fondacija Ružice Sokić osnovana je na inicijativu njenog supruga.

U saradnji sa Jugoslovenskom kinotekom, Fondacija Ružice Sokić obeležila je krajem 2014. godine godišnjicu smrti te glumice i 80 godina njenog rođenja programom odabranih filmova i izložbom plakata. Muzej Jugoslovenske kinoteke priredio je i početkom 2014. godine omaž Ružici Sokić

Ružica Sokić bila je među najistaknutijim dramskim umetnicama u Srbiji, a za filmski i pozorišni rad dobila je brojne nagrade i priznanja, uključujući nagradu za životno delo Udruženja dramskih umetnika Srbije (UDUS) “Dobričin prsten” za 2011. godinu, kao i nagrade na Sterijinom pozorju, nagradu "Pavle Vuisić", statuete "Zlatni ćuran" i "Joakim Vujić"…

Igrala je i u više od 40 domaćih filmova, a na televiziji je igrala u dvadesetak serija i u 40 TV drama. Takođe, na Radio Beogradu snimila je više desetina radio-dramskih ostvarenja.

(SEEcult.org)

Hitovi 11. Slobodne zone

http://www.seecult.org/vest/hitovi-11-slobodne-zone

Italijanski festival u Kinoteci



Festival italijanskog filma biće održan od 25. do 27. oktobra u Jugoslovenskoj kinoteci, a nudi ostvarenja iz proteklih par godina, koje potpisuju Gabriele Salvatores, Antonieta de Lilo (Antonietta de Lillo), Lamberto Sanfeliće (Sanfelice) i Đulio Manfredonia (Giulio).

Za svečano otvaranje najavljen je film “Jedan dan kao Italijani”, koprodukcija sa Velikom Britanijom iz 2014. godine, koju potpisuje Gabriele Salvatores, a biće reprizirana i u završnici 27. oktobra.

Salvatoresov film prikan je van konkurencije na 71. Filmskom festivalu Veneciji, a inspirisan je dokumentarcem “Britain in a Day” koji je nastao od video klipova oko 45.000 radova snimljenih 26. oktobra 2013. Film “Jedan dan kao Italijani” (Italy in a Day) reflektuje strah Italijana za vreme recesije, njihovu nesigurnost u vezi sa nacionalnim identitetom, ali i odbijanje da odustanu o svojih snova.

Posetioci Kinoteke imaće priliku da vide 26. oktobra film “Ludača iz komšiluka” (2013) Antoniete de Lilo, a potom i “Hlor” (2015) Lamberta Sanfelića.

Uz reprizu filma “Jedan dan kao Italijani”, u završnici će biti prikazan i film “Naša zemlja” (2014) Đulija Manfredonie.

Festival italijanskog filma tradicionalna je manifestacija u Jugoslovenskoj kinoteci, u kojoj će potom uslediti i Festival turskog filma.

Sajt Jugoslovenske kinotke je kinoteka.org.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org.

(SEEcult.org)

Retrospektiva Žilnika u Lisabonu



Retrospektiva filmskog režisera Želimira Žilnika iz Srbije priređena je na Međunarodnom filmskom festivalu u Lisabonu Doclisboa '15, a obuhvata više od 50 naslova tog renomiranog autora, jedne od vodećih ličnosti “crnog talasa” u jugoslovenskom filmu.

Žilnikova retrospektiva održava se od 22. oktobra do 1. novembra na 13. Doclisboa, a organizovana je u partnerstvu s Portugalskom kinotekom, uz podršku Filmskog centra Srbije.

Žilnikov opus karakteriše netradicionalan pristup filmskoj produkciji i kritička analiza tadašnjeg društva. Njegov rad pruža istorijski pregled poslednjih 50 godina na prostoru bivše Jugoslavije, tokom kojih se bavio ne samo političkim, društvenim i teritorijalnim promenama, već je dovodio u pitanje i principe i načelo identiteta Evrope.

Retrospektiva Žilnika na Doclisboa obuhvata kratke, dokumentarne i igrane filmove, nastale u proteklih pet decenija u produkciji Jugoslavije, Srbije, Mađarske, Nemačke, Gabona...

Među njima je i njegov prvi igrani film “Rani radovi” (1969), nagrađen Zlatnim medvedom na Berlinalu, kao i sa četiri nagrade u Puli, koji se bavi studentskim demonstracijama 1968. godine i velikim potresom te godine, posle okupacije Čehoslovačke. Publika ce videti i najnoviji Žilnikov dokumentarac “Destinacija_Serbistan” (2015) o izbeglicama i tražiocima azila na proputovanju kroz Srbiju u potrazi za boljim životom u EU.



Žilnikov opus predstavljen je i filmovima “Antrag” (1974), “Beograde, dobro jutro” (1985), “Bolest i ozdravljenje Bude Brakusa” (1980), “Bruklin – Gusinje” (1988), “Cosmo Girls” (2000), “Crni film” (1971), “Crno i belo” (1990), “Do jaja” (1996), “Dobrovoljci” (1979), “Dragoljub i Bogdan: struja” (1982), “Druga generacija” (1984), “Dunavska sapunska opera” (2006), “Evropa preko plota” (2005), “EXIT ujutru” (2002) i “Gde je dve godine bio Kenedi” (2005).



Biće prikazani i “Gratinirani mozak Pupilije Ferkeverk” (1970), “Ich weiss nicht was soll es bedeuten” (2005), “Inventur – Metzstrasse 11” (1975), “Jedna žena – jedan vek” (2011), “Kenedi se vraća kući” (2003), “Kenedi se ženi” (2007), “Komedija i tragedija Bore Joksimovića” (1977), “Kud plovi ovaj brod” (1998), “Lijepe žene prolaze kroz grad” (1986), “Lipanjska gibanja” (1969), “Marble Ass” (1995), “Naš čovek u Gabonu: Priča Momčila Radunovića” (2014), “Nezaposleni ljudi” (1968), “Öffentliche Hinrichtung” (1974), “Paradies. Eine imperialistische Tragikomödie” (1976).



Publika Doclisboa ima priliku da vidi i filmove “Pioniri maleni mi smo vojska prava, svakog dana ničemo ko zelena trava” (1968), “Pirika na filmu” (2013), “Placmajstori” (1977), “Posrnule ovčice” (1986), “Prvo tromesečje Pavla Hromiša” (1983), “Sedam mađarskih balada” (1978), “Silos Dunav, Vukovar” (1993), “Stanimir silazi u grad” (1984), “Stara mašina” (1989), “Stara škola kapitalizma” (2009), “Tako se kalio čelik” (1988), “Tito po drugi put među Srbima” (1994), “Tvrđava Evropa” (2000), “Ustanak u Jasku” (1973), “Vera i Eržika” (1981), “Vruće plate” (1987), “Za Ellu” (1997) i “Žurnal o omladini na selu, zimi” (1967).

U okviru Žilnikove retrospektive, biće prikazani i filmovi Karpa Aćimovića Godine “14441 kvadrat” (1972), “Piknik u nedeljo” (1968), “Zdravi ljudi za razonodu” (1971), kao i film “I Miss Sonia Henie” (1972), koji potpisuju Karpo Godina, Tinto Brass, Puriša Đorđević, Miloš Forman, Buck Henry, Dušan Makavejev, Paul Morrissey i Frederick Wiseman.

(SEEcult.org)

https://vimeo.com/121343264

U slavu Đoke Bogdanovića



Jugoslovenska kinoteka obelezava 27. oktobra Svetski dan audiovizuelnog nasleđa projekcijom filmova iz Kolekcije Đorđa Đoke Bogdanovića, jednog od prvih srpskih producenata.

Kao članica Svetske organizacije filmskih arhiva (FIAF), Jugoslovenska kinoteka će povodom Svetskog dana audiovizuelnog nasleđa prikazati u svom Muzeju u Kosovskoj više od 20 filmova, počev od filma “Nј. v. prestolonaslednik Aleksandar na Crnom vrhu” iz 1913.

Biće prikazani i filmovi “Pukovnik Nedić u borbi” (1913), “Dolazak IV Konjičkog puka u Beograd” (1913), “Bugarski zarobljenici” (1913), “Grambergova bolnica” (1913), “Nj. v. kralj Petar u Sabornoj crkvi” (1913), “Život srpske vojske u logoru na Banjici” (1913), “Velika pijaca u Beogradu” (1914), “Dolazak regruta” (1914), “Zakletva regruta Vardarskog puka” (1914), “Polaganje temelja bogosloviji sv. Save” (1914), “Pogreb potporučnika Živojina Marinkovića iz XII Pešadijskog puka u Krivoj Palanci”, “Bitka na Žedilovu na položaju ispred Ćustendila”, “Prvo odeljenje Municione kolone Dunavske divizije I poziva na položaju Car vrh”, “Srpski gradovi Veles i Štip”, “Konjička divizija u 32. eskadronu pod komandom nj.v. kneza Arsenija u Preševu”, “Povratak G. G. Pašića, Venizelosa i Vukotića od Turn-Severina do Beograda”, “Povratak srpskih pobednika i otkrivanje Karađorđevog spomenika na Kalemegdanu” (1913), “Pred Stendilom – srpske vojne volnice i previjališta” (1913), “Bitka na Kiselici” (1913), “Štab i telegrafsko odeljenje III armije” (1913), “Zakletva regruta Vardarskog puka” (1914), “Trke na novom trkalištu” (1914) i “Pogreb Nikolaja Hartviga” (1914).



Kolekcija filmova Đoke Bogdanović (1860-1914) otkrivena je nakon što je 1982. godine Beogradom prostrujala senzacionalna vest da je, pišući diplomski rad na Fakultetu dramskih umetnosti, studentkinja Verica Čapaković igrom slučaja otkrila da Bogdanovićevi naslednici decenijama lјubomorno i s najvećom pažnjom čuvaju njegovu filmsku zaostavštinu od nekoliko hilјada metara arhivskih materijala snimlјenih tokom 1913-1914. godine. Svi lјubitelјi i poznavaoci filma, kako je naveo upravnik Arhiva Jugoslovenske kinoteke Aleksandar Saša Erdelјanović, ponadali su se da će vrlo brzo to skriveno blago biti pred okom javnosti. Mada je država pravovremeno reagovala otkupivši od porodice taj, po značaju, nemerlјivi filmski fond i predala ga Jugoslovenskoj kinoteci, bilo je potrebno čak tri decenije da napokon izađe na svetlo dana. Splet okolnosti pod kojima je ta kolekcija predugo ostala prvo u Sovjetskom Savezu, a kasnije u Rusiji, gde su je na vrhunski način spasili od uništenja i iskopirali na nezapalјivu filmsku traku stručnjaci Gosfilmfonda - Ruske kinoteke, zahteva šire objašnjenje, naveo je Erdeljanović, didajući da se fascinantna odiseja tih filmova po uzbudlјivosti i dramatici nadovezuje na ništa manje kompleksnu sudbinu svog vlasnika, Đoke Bogdanovića, hotelijera, sopstvenika bioskopa, filmskog producenta i nacionalnog pregaoca.

Rođen u Beogradu 1860. godine u porodici pravnika, Đoka Bogdanović je završio gimnaziju u Kragujevcu, ali mu je zbog mladalačkih nestašluka zabranjeno dalјe školovanje. Već kao marlјiv i ozbilјan 20-godišnjak, nakon samoubistva vlasnika kolonijalne radnje Jovana Markovića Šapčanina, kod koga je radio kao stariji pomoćnik, Bogdanović je sa dvojicom braće otkupio trgovinu koja je započela rad pod novim imenom “Braća Bogdanović”. Posle propasti radnje zbog pogrešne kupovine velike količine šećera koja se nije mogla prodati usled pada cene, braća su se razortačila, a Đoka kao najambiciozniji i najumešniji, zakupio je hotel "Imperijal" i ubrzo postao jedini zastupnik na istočnom Balkanu čuvenog češkog Plzenskog piva. Želјan da pripada trgovačkom vrhu Beograda, Bogdanović stiže u najuži centar grada, na Terazije, 1905. godine, kada napustivši "Imperijal" preuzima hotel "Kasina" koji obnavlјa, a u njenom nastavku, na mestu doskorašnjeg bioskopa Kozara, dograđuje jedan od prvih stalnih gradskih bioskopa - Union, ili bioskop Kasina, kako se nazivao od 1913.

Bio je to prvi bioskop koji se zidao po postojećim propisima, odnosno Zakonu o radnjama iz 1911. godine, zapamćen po odličnom izboru filmova, kvalitetnim projekcijama i dobro sročenim novinskim reklamama koje su predstavlјale novinu u tadašnjoj kinematografiji.

Upravlјajući hotelom i bioskopom koji je u njegovo ime vodio nekadašnji upravnik Narodnog pozorišta Nikola Petrović, Đoka Bogdanović je primetio da gledaoci najviše hrle u salu kada se prikazuju dokumentarni snimci sa srpskih i balkanskih prostora, koji su bili retki i od reda su ih snimali stranci.

Uspeh koji je postigao njegov hotelski i bioskopski konkurent u "Grand" hotelu i terazijski komšija Svetozar Botorić igranim filmom “Život i dela besmrtnog vožda Karađorđa” 1911. godine, kao i nizom dokumentarnih filmova o Beogradu i Srbiji, naveo ga je da i sam počne da razmišlјa o sopstvenoj proizvođačko-filmskoj delatnosti.

Pobedonosni Prvi balkanski rat, krajem 1912. i početkom 1913. godine, kako je naveo Erdeljanović, Srbiji je dao krila i ulogu Pijemonta u težnji za budućim ujedinjenjem južnoslovenskih zemalјa u jednu državu. Kako velike pobede srpske vojske na Kumanovu i Bitolјu niko nije snimio od domaćih autora, a film se pokazao kao odlična propaganda u širenju nacionalnih ideja, Bogdanović je rešio da makar sa zakašnjenjem, za buduće generacije ovekoveči velike bitke za oslobođenje poroblјenih južnih krajeva.

Sigurno je da, osim rodolјubivih osećanja i želјe da prvi filmski opeva snagu srpskog oružja koje je iznedrilo slobodu svom narodu, Bogdanović je, kao tipičan predstavnik samosvojnog, vrednog staleža srpskih preduzetnika u usponu, imao i ideju kako da zaradi, ali to nije bilo u prvom planu. Već u maju 1913. godine, on je od ministra privrede Koste Stojanovića zatražio koncesiju za podizanje fabrike za izradu kinematografskih filmova, kao i dozvolu za rad za kinematografsko snimanje na srpskoj teritoriji. Pošto je taj drugi zahtev naišao na pozitivan odziv i kod političkih, i kod vojnih krugova, jer je u pitanju bila nacionalna propaganda, Bogdanović je potpisao ugovor sa predstavništvom francuske kuće Pate u Beču, kojim je angažovao njihova dva snimatelјa da zabeleže “sve značajnije momente iz tadašnje vojne”. To je značilo da se filmski rekonstruišu i naknadno snime bitke koje je u ranijim mesecima trijumfalno okončala srpska vojska.

U jeku priprema za ta snimanja izbio je Drugi balkanski – saveznički rat između Srbije i Bugarske, pre svega vezan za pitanje makedonske teritorije, u koji su se ubrzo uklјučile i Grčka, Rumunija i Turska. Zbog kašnjenja u dobijanju potrebnih dozvola i objava za odlazak na front, Đoka Bogdanović, koji je dobio priliku da snima istinite ratne slike, prve snimlјene metre trake je od svojih, nažalost, još uvek nepoznatih operatera dobio tek 6. jula 1913, u blizini Ćustendila, u vreme kada je srpska armija najvećim delom odbacila svoje neprijatelјe Bugare, na čijoj teritoriji su se prethodnih dana vodile krvave borbe. Do okončanja kratkotrajnog rata koji se završio Bukureštanskim mirom 29. jula 1913. godine, Bogdanović je sa snimatelјima obilazio sve najvažnije tačke fronta beležeći borbe, rad bolnica, srušena mesta, žrtve ratnih zločina i život i rad vojnika na bojištu.

Tako su nastali filmovi Pred Ćustendilom, Bitka na Kiselici, Bitka na Žedilovu, Nј.V. Prestolonaslednik Aleksandar na Crnom vrhu, Pukovnik Nedić u borbi - Bitka na Crnom kamenu, Štab Treće armije i drugi. I po povratku sa ratišta on nastavlјa sa intenzivnim snimanjima, između ostalih, sledećih filmova: XIII konjička divizija pod komandom Nј.V. kneza Arsena Karađorđevića, Kralј Petar I na blagodarenju u Sabornoj crkvi, Povratak Pašića, Venizelosa i drugih delegata sa potpisivanja Bukureštanskog mira, Grambergova bolnica, Bugarski zaroblјenici u Donjem gradu na Kalemegdanu, Život srpske vojske u logoru na Banjici, Povratak srpskih pobednika, dela koja su nastala krajem jula i tokom avgusta 1913. godine.

I u novoj 1914. godini, pun poslovnog elana (jedan od mnogih planova je bio i dovođenje u Beograd vodećeg svetskog komičara Andrea Dida koji se izjalovio), Đoka Bogdanović je nastavio kinematografsku proizvodnju iz koje su izašli naslovi kao što su Slike iz Beograda, Dolazak regruta, Zakletva regruta Vardarskog puka, Polaganje temelјa bogosloviji Sv. Save, Trke na Novom trkalištu, Proslava Vidovdana, Pogreb Nikolaja Hartviga i drugi.

Iznenadnim izbijanjem Prvog svetskog rata, u njemu je ponovo proradio avanturistički, ali i patriotski duh, pa je odmah potpisao ugovor sa Samsonom Černovim, ruskim Jevrejinom, dopisnikom i fotoreporterom francuskih i ruskih listova, koji je u Srbiji boravio još od 1912. godine, da za njega snima ratne filmove. Na samom početku rata, odmah posle sjajne srpske pobede na Ceru, Černov je u društvu Bogdanovića od 25. do 28. avgusta 1914. (po starom kalendaru) snimio tzv. Sremsku operaciju, u kojoj su Srbi oslobodili Zemun i nekoliko sremskih sela, ali su ubrzo morali da se povuku. Sudbina tih filmova, koji su predati Vrhovnoj komandi zbog opravdane bojazni od mogućih represalija austro-ugarske soldateske nad srpskim živlјem u Sremu (koja su se nažalost dogodila iako filmovi nisu otkriveni), i danas je nepoznata. Pretpostavlјa se da su uništeni prilikom povlačenja Vrhovne komande 1915. godine.

Sa krahom na frontovima, Đoka Bogdanović koji je delio stradanje i patnju svog naroda se, kao i mnogi, preselio u Niš, srpsku ratnu prestonicu.

Ozbilјno povređen prilikom jednog snimanja na Crnom vrhu prethodne godine, nije izdržao ratne strahote i preminuo je u Nišu na samom kraju 1914. godine.

Bogdanovićev lutalački usud, kako je naveo Erdeljanović, pratio je i njegove filmove, koje je njegova supruga čuvala kao najznačajniju relikviju, skrivajući ih i od stranih okupatora, i domaćih neprijatelјa tokom Prvog i Drugog svetskog rata. Za trenutak su bili izvučeni iz tišine zaborava 1928. godine, kada je Josip Novak pravio svoju verziju Balkanskog rata, a zatim su nestali sve do početka 80-ih godina 20. veka.

Prema rečima Erdeljanovića, posle toliko decenija, može se reći da će Bogdanovićevi filmovi danas ispuniti njegov amanet i biti prikazani generacijama koje treba da nauče i zapamte kako se umetnost rađala iz krvi i pepela predaka.

“Prvi put na jednom mestu skuplјeni materijali iz fonda porodice Bogdanović, ostaci filmova Josipa Novaka, kao i izgublјeni delovi pronađeni u Austrijskom filmskom arhivu u Beču, napokon će progovoriti o velikom patriotskom i umetničkom delu i nasleđu nepravedno zaboravlјenog srpskog velikana – Đoke Bogdanovića”, naveo je Erdelјanović.

Sajt Jugoslovenske kinoteke je kinoteka.org.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org

*Foto: jugoslovenska kinoteka

(SEEcult.org)

Najbolje sa Balkanime



Najbolji animirani filmovi sa 12. Evropskog festivala animiranog filma Balkanima, održanog nedavno u Domu kulture Studentski grad, biće prikazani 27. oktobra u Studentskom kulturnom centru u Beogradu, u okviru Filmforuma.

Projekcija najboljih filmova 12. Balkanime biće održana uz komentare članova žirija i osvrt na istorijat tog festivala, kao i na poziciju žanra animiranog filma u okviru aktuelne filmske ponude u Srbiji i regionu.

Balkanima promoviše aktuelnu produkciju animiranog filma, sa fokusom na evropske nezavisne autore i produkcijske kuće.

Gran pri 12. Balkanime dodeljen je Alanu Holiju (Allan Holly) iz Irske za film “Koda”, a najboljim filmom Jugoistočne Evrope proglašen je “Stakleni čovek” (Transparency) Daniela Šuljića iz Hrvatske.

Žiri glavnog takmičarskog programa, koji su činili Dušan Kastelic iz Slovenije i Boban Savić Geto iz Srbije, dodelio je i specijalne nagrade, a posebna priznanja dodelio je i žiri studentskog programa.

(SEEcult.org)

https://vimeo.com/131376602

13. Filmski front



Festival malih i nezavisnih produkcija Filmski front biće održan 13. put od 28. do 31. oktobra u Novom Sadu, a predstaviće kratke filmove odabrane među više od 4.000 pristiglih iz celog sveta.

Pod sloganom “Da ne ureknem, biće Filmskog fronta”, 13. izdanje tog festivala prikazaće 28 filmova iz Srbije i regiona (Pomeri se s mesta)u trci za nagradu stručnog žirija, dok će publika odlučiti o pobedniku međunarodne selekcije (Svet protiv uroka).

Filmove je odabrao selektor Filip Markovinović među rekordnih više od 4.000 kratkometražnih igranih, dokumentarnih, animiranih i eksperimentalnih filmova, koji su pristigli na konkurs iz celog sveta.

U revijalnom programu biće prikazani filmovi gostujućeg Pančevo film festivala, kao i Kinoklubaška selekcija koja afirmiše uspešne autore i članove Kino kluba Novi Sad, organizatora Filmskog fronta.

Najavljena je i tribina o plasiranju filmova na festivalima i distribuciji kratkog metra.

Festival će biti propraćen i zabavnim sadržajem, poput slušanja filmske muzike u Puberaju i žurke zatvaranja u Crvenom petlu.

Festivalski program biće održan u Kulturnom centru Novi Sad.

Filmski front podržali su Pokrajinski sekretarijat za kulturu i javno informisanje Vojvodine, Ministarstvo kulture i informisanja Srbije i Grad Novi Sad.

Festivalski sajt je filmskifront.org, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org, kao i u PRILOGU

(SEEcult.org)

http://www.seecult.org/files/13-Filsmsi-front-program.jpg

Pobednici 13. Filmskog fronta



Najboljim filmom 13. Filmskog fronta u Novom Sadu u selekciji Srbija/region proglašen je “Medo Mali” Igora Jelinovića iz Hrvatske, a pobednik međunarodne selekcije je “My First Kiss” Alberta Manicha iz Španije.

Specijalnu nagradu za najbolji scenario dobili su Jure Debak i Ante Zlatko Stolica iz Hrvatske za film “Johnny je mrtav”, za najbolju režiju nagrađen je Luka Popadić iz Srbije za "Ringišpil", a za najbolju montažu Miloš Tomić iz Srbije za “Veče uz radio”.

Festival malih i nezavisnih produkcija Filmski front, održan pod sloganom “Da ne ureknem, biće Fronta”, završen je 31. oktobra proglašenjem pobednika domaće/regionalne selekcije (Pomeri se s mesta), u okviru koje je prikazao 28 filmova, te međunarodne (Da ne ureknem).

Odluku žirija saopštio je filmski i televizijski scenarista i dramski pisac Milan V. Puzić, a odluku publike prenela je, u ime organizatora iz Kino kluba Novi Sad, Milena Vještica.



Festival je završen revijalnom selekcijom “Da ne čuje zlo” kojom je ponuđen izbor horor filmova, simbolično u susret Noći veštica.



Filmove je odabrao selektor Filip Markovinović među rekordnih više od 4.000 kratkometražnih igranih, dokumentarnih, animiranih i eksperimentalnih filmova, koji su pristigli na konkurs 13. Filmskog fronta iz celog sveta.

(SEEcult.org)

Preminuo Petar Lalović



Filmski reditelj, scenarista i snimatelj Petar Lalović, posebno poznat po dokumentarnim filmovima o prirodi i životinjskom svetu, preminuo je u Beogradu u 84. godini, objavila je Radio- televizija Srbije.

Povodom smrti Lalovića, ministar kulture i informisanja Ivan Tasovac istakao je da je “domaća kinematografija ostala bez jednog od svojih simbola”, autora u čijim delima je na izrazito autentičan i prefinjen način prikazan svet netaknute prirode.

“Toplina koja zrači iz Petrovih kadrova, te naracija koja istovremeno zabavlјa, ali i opominje da uvažavamo svoju okolinu, dali su Lalovićevim delima jedinstven senzibilitet, kojim je zauzeo počasno mesto u jugoslovenskom i srpskom dokumentarnom filmu”, naveo je Tasovac u telegramu saučešća koji je uputio porodici Lalovića u svoje i ime Ministarstva kulture.

Slikajući prirodu koja nas okružuje, i o kojoj često ne vodimo računa onako kako treba, Lalović je “na krajnje originalan način svim generacijama dao zadatak da čuvaju svet oko sebe, imajući u vidu da čovek nema rezervnu planetu”, naveo je Tasovac, prenelo je Ministarstvo kulture.

Lalović je pohadjao Pozorišnu i filmsku akademiju u Zagrebu, a diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.

Snimio je više od 200 dokumetarnih filmova, čiji je bio scenarista, reditelj i snimatelj, a radio je i igrane filmove i televizijske serije.

Lalovićev dugometražni film "Ptice koje ne polete" dobio je više od 20 nagrada, uključujući četiri Gran prija na festivalima u Evropi.

Filmska kritika posebno je isticala Lalovićeve filmove "Poslednja oaza" i "Svet koji nestaje".

Datum i mesto komemoracije i sahrane biće naknadno objavljeni.

(SEEcult.org)

11. Slobodna zona

http://www.seecult.org/vest/11-slobodna-zona

Zoran Radmilović - Branislavu Trifunoviću



Najboljim glumcem 24. Dana Zorana Radmilovića u Zaječaru proglašen je Branislav Trifunović, zahvaljujući ulozi Vojvode u predstavi "Strujosek" Aleksandra Radivojevića, u režiji Aleksandra Švabića i produkciji Ateljea 212 iz Beograda.

Zahvaljujući na nagradi, koju mu je uručio kolega i predsednik žirija Tihomir Arsić, Trifunović je rekao da je prvi put otkazao jednu predstavu da bi došao da primi to priznanje, a igrao je i pod temperaturom, bolestan…

“Morao sam da dođem, jer imam jednu vrstu obaveze. Ja sam kao dete, tu mi je negde i otac u publici ako nije pobegao, našao u nekim njegovim spisima jednu malu žutu karticu na kojoj je pisalo: ‘Tomislavu Trifunoviću za sve predstave Bitefa, Zoran Radmilović’. To je verovatno dobio u nekoj kafani, ali je moj otac sa tim ulazio na Bitef. I druga stvar, zbog koje sam ovde večeras, to je da je prvu nagradu, koju je moj otac dobio, dobio baš na ovoj sceni, koju je potpisao Zoran Radmilović, na festivalu ‘Joakim Vujić’ ovde u Zaječaru. Moj brat (Sergej Trifunović) je dobio nagradu Zoran Radmilović na Sterijinom pozorju i evo ja dobijam nagradu večeras. Čini mi se da je nekako Zoran došao kući”, rekao je Branislav Trifunović.



Nagrada publike za najbolju predstavu pripala je komadu "Tri klase i gospođa Nušić" Vladimira Đurđevića, u režiji Milice Kralj i produkciji Beogradskog dramskog pozorišta.

Nagrada "Krstomir Milovanović” za vizuelni identitet pripala je predstavi "Pop Ćira i pop Spira" Malog pozorišta Duško Radović" iz Beograda.

Publika Dana Zorana Radmilovića imala je priliku da pogleda od 24. oktobra di 3. novembra deset predstava u selekciji za nagrade, a prema rečima direktora tog festivala i upravnika Pozorišta Timočke krajine “Zoran Radmilović”, Vladana Cerovića, sala je bila puna svih 11 dana i ljudi su izlazili sa predstava zadovoljni.

U čast nagrađenih, glumci Pozorišta Timočke krajine "Zoran Radmilović" odigrali su predstavu "Mali princ", dramatizaciju Egziperijevog teksta u režiji Saše Latinovića.

(SEEcult.org)

 Prepoznaj Slobodnu zonu



Festival angažovanih filmova Slobodna zona, koji počinje 5. novembra u Beogradu, Novom Sadu i Nišu filmom “Ejmi”, i ove godine nagrađuje publiku besplatnim kartama posredstvom konkursa na društvenim mrežama Facebook i Instagram.

U okviru akcije “Prepoznaj Slobodnu zonu”, biće podeljene dva puta dve karte za filmove “Oni osećaju da vatra gori”, “The Yes Men su revoltirani klub” i “Opasna dela” u Beogradu, “Kako prići slonu” i “Mustang” u Novom Sadu, te “Ovnovi” i “Sangailino leto” u Nišu.

Festivalske zastavice sa nazivom filmova, za koje će biti deljene ulaznice, postavljene su na par mesta u Beogradu, Novom Sadu i Nišu, koja su bila ili još jesu simbol slobodne zone, a sada su zanemarena, otuđena, uništena, ukinuta ili su, sticajem okolnosti, postala utočišta, a to im nije primarna svrha ili su, pak, postala predmet kontroverzi.

Osobu koja prva tačno prepozna slobodnu zonu (u komentaru na društvenim mrežama Slobodne zone)  organizatori će obavestiti da je osvojila ulaznice i pozvati da u direktnoj poruci pošalje podatke (ime i prezime) kako bi dobila obaveštenja o načinu preuzimanja karata.

Publika 11. Slobodne zone, koju će 5. novembra u Sava centru otvoriti novinarka i glumica Olja Bećković, već je pokazala veliko interesovanje za dobitnika Zlatnog medveda na ovogodišnjem Berlinalu - igrano-dokumentarni film “Taksi” Džafara Panahija, koji je rasprodat u Dvorani Kulturnog centra Beograda i u Domu omladine, kao i za film “Mustang” koji je takođe rasprodat u DKC-u.

Slobodna zona predstavlja do 10. novembra u osam bioskopskih dvorana u Beogradu, Nišu i Novom Sadu ukupno 25 igranih i dokumentarnih filmova koji se bave aktuelnim i svevremenim temama, uključujući i ratne strahote, izbegličku krizu, porodične i međuljudske odnose, kao i nekim od fenomena svetske muzičke scene, kao što su Ejmi Vajnhaus, Rezidents i arapski andergraund umetnici.

Film Asifa Kapadije "Ejmi" o prerano preminuloj britanskoj pevačici Ejmi Vajnhaus, odabran za otvaranje, razotkriva ono najbolje u njoj – iz ugla njenih najbližih, kao i ono “najgore u nama”, s obzirom na pritisak medija,  paparaca i javnosti uopšte, željnih skandala i lajkova.

Festivalski sajt je freezonebelgrade.org, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org, kao i u PRILOGU (pdf).

http://www.seecult.org/files/11-Slobodna-zona-2015_PROGRAM.pdf

(SEEcult.org)

Emotivan start Slobodne zone



Festival Slobodna zona otvoren je 5. novembra u punom Sava centru potresnim dokumentarnim filmom o usponu i tragičnom kraju britanske pevačice Ejmi Vajnhaus (Amy Winehouse) koja je poslednji nastup imala u Beogradu u junu 2011. Filmom “Ejmi” Asifa Kapadije 11. Slobodna zona ujedno je počela i u Novom Sadu i Nišu, a do 10. novembra prikazaće još 24 dokumentarna i igrana filma koji sagledavaju probleme i stanje ljudskih prava i širok spektar drugih društvenih problema današnjice.

Festival je u Sava centru otvorila novinarka i glumica Olja Bećković, koja je zahvalila organizatorima na slobodi da je pozovu da ove godine bude gošća selektorka. Pozdravljena gromoglasnim aplauzom publike, autorka političke emisije “Utisak nedelje”, koja je ukinuta pre nešto više od godinu dana, rekla je da joj je prvi put u životu omogućeno da sa bine Sava centra slobodno i otvoreno kaže sve što ima.

“Reći ću vam večeras nešto što se niko do pre 30 sekundi nije usudio da kaže sa ovog mesta: 11. festival Slobodna zona je otvoren”, kratko je poručila Olja Bećković, koja će 7. novembra, nakon filma “Glumica” Roberta Grina u Dvorani Kulturnog centra Beograda moderirati razgovor sa koleginicama Jelenom Đokić, Darom Džokić, Brankom Šelić i Milicom Mihajlović. Teme rezgovora će biti pitanje da li je biti glumica samo profesija, šta je glumica bez uloge i na koje “uloge” i uloge se ne pristaje?



Program 11. Slobodne zone ukratko su predstavili direktor festivala Rajko Petrović i selektorka Branka Pavlović, ističući da će odabrane filmove videti i novosadska i niška publika, u skladu s principom decentralizacije kulture.

Film odabran za otvaranje 11. Slobodne zone, “Ejmi”, izazvao je emotivne reakcije posetilaca Sava centra, među kojima su bili i mnogi koji su 18. juna 2011. na Kalemegdanu imali priliku da poslednji put prisustvuju koncertnom nastupu soul dive koja je na tu turneju, inače, nevoljno krenula, fizički i psihički iscrpljena od pokušaja rehabilitacije, emotivnih brodoloma, medijskog pritiska, očevih poslovnih ambicija. Radovala se radu na novom albumu i slobodi sa prijateljima, zasićena hitova sa albuma “Back to Black” koji su je proslavili, a koje je napisala dok je bila nesrećno zaljubljena.



Film “Ejmi” pruža ekskluzivni uvid i dosad neviđene kućne snimke koji otkrivaju ranjivost i samodestruktivnost soul dive, pakao zavisnosti od narkotika i alkohola i neuspeh izlaženja na kraj sa paparacima i ostalim pratećim pojavama slave.

Među hitovima Slobodne zone je i dokumentarac “Taksi” iranskog reditelja Džafara Panahija, čije su projekcije u Dvorani Kulturnog centra Beograda i Domu omladine rasprodate, kao i karte za film “Mustang” u DKC-u.



Slobodna zona i ove godine predstavlja prateći program Cross-Media koji je sačinjen od interaktivnih dela najnovije svetske produkcije, u selekciji Biljane Tutorov. Ti interaktivni dokumentarci proširuju i razbijaju tradicionalne narative omogućavajući publici da eksperimentiše temama i učestvuje u stvaranju novih narativa. Svi radovi dostupni su i onlajn na sajtu festivala, kao i u Domu omladine.

Slobodnu zonu podržali su ove godine Ministartsvo kulture i informisanja Srbije, Rekonstrukcija Ženski fond, Sekretarijat za kulturu grada Beograda, Francuski institut u Beogradu i Taff line.

Festivalski sajt je freezonebelgrade.org, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org, kao i u PRILOGU (pdf).

http://www.seecult.org/files/11-Slobodna-zona-2015_PROGRAM.pdf

(SEEcult.org)

Tabu teme Slobodne zone

http://www.seecult.org/vest/tabu-teme-slobodne-zone

21. FAF u slavu Velsa



Festival autorskog filma u Beogradu prikazaće od 27. novembra do 5. decembra više od 30 filmova, među kojima su najbolja ostvarenja umetničkog filma iz celog svega i pobednici prestižnih svetskih festivala.

Među 22 filma u glavnom programu 21. FAF-a najavljeni su i pobednik Filmskog festivala u Veneciji "Iz daleka" Lorenca Vigasa, mađarski film o strahotama holokausta “Šaulov sin” Lasla Nemesa, dobitnik Gran prija žirija u Kanu, te dobitnik Srebrnog medveda za režiju u Berlinu "Aferim!" rumunskog reditelja Radua Žudea o ropskom položaju Roma u 19. veku.

Tradicija predstavljanja novih filmova reditelja koje publika FAF-a voli i odlično poznaje, nastavlja se i ove godine, a među takvim naslovima je dokumentarno-igrano-esejistički film “Frankofonija” Aleksandra Sokurova, priča o Drugom svetskom ratu i ulasku fašista u Pariz.



Filmovi na FAF-u tradicionalno su drugačiji od većine naslova sa redovnog bioskopskog reperotoara, a namenjeni su publici koja želi da proširi horizonte i sazna nove tokove u autorskom filmu.



Festival će biti održan u Domu omladine Beograda, Dvorani Kulturnog centra Beograda, Jugoslovenskoj kinoteci i Muzeju Jugoslovenske kinoteke, Domu kulture Studentski grad, bioskopu “Fontana”, UK Parobrod i Art bioskopu.

Osim glavnog programa, FAF nudi i bogat prateći program.

Drugu godinu za redom, u okviru FAF-a će biti održan edukativni program “Balkan Film Connection”, koji vodi reditelj Stefan Arsenijević.

Plakat 21. FAF-a, koji je dizajnirala Vesna Pešić, inspirisan je stogodišnjicom rođenja Orsona Velsa, jednog od najznačajnih filmskih autora i tvoraca savremenog filmskog jezika.

Prošle godine, na jubilarnom, 20. FAF-u, Gran pri “Aleksandar Saša Petrović” osvojio je indijski film “Sud” debitanta Čaitanije Tamhanea, a nagradu za režiju dobio je Noaz Deše za “Belu senku”. U takmičarskom programu 20. FAF-a prikazano je 12 filmova, a publika je imala priliku da vidi ukupno oko 80 ostvarenja, uključujući pobednike Kana, Berlina i Venecije.

Organizatori FAF-a predstaviće kompletan program 12. novembra.

(SEEcult.org)

Dugme od sedefa pobednik 11. Slobodne zone



Pobedničkim filmom 11. Filmskog festivala Slobodna zona, na osnovu glasova publike, proglašen je dokumentarni film “Dugme od sedefa” Patrisija Guzmana, čije su projekcije bile rasprodate u svim salama u Beogradu, Nišu i Novom Sadu.

Legendarni čileanski reditelj Guzman, poznat po angažovanim dokumentarcima, i u ovom filmskom eseju nastavlja da se bavi turbulentnom istorijom otadžbine koju je napustio posle vojnog puča 1973. godine.

Sećanje, koje Guzman priziva naracijom iz off-a i spektakularnim snimcima skoro 4.000 kilometara čileanske obale Tihog okeana, seže mnogo dalje u prošlost – u same dubine okeana i neistražene predele kolektivne memorije. Guzman prikazuje domorodačko stanovništvo čileanske Patagonije, desetkovano od kolonizatora i dokrajčeno brutalnošću Pinočeovog režima. Danas na svetu postoji samo dvadesetoro potomaka starosedelaca Patagonije, pa se njihovih običaja, jezika i sudbine uskoro niko više neće sećati. Hiljade žrtava Pinočeovog režima nikada nisu pronađene i vraćene porodicama… Svakim kadrom svog filma Guzman otima sećanje od zaborava, u skladu sa stavom da je tajna univerzuma dostupna onima koji stvaraju, a ne onima koji uništavaju, pa makar jedini dokaz našeg postojanja bilo dugme od sedefa na dnu okeana...



Prema glasovima gledalaca Slobodne zone, na drugom mestu našao se film “Mustang” mlade turske rediteljke Deniz Gamze Egruven (prosečna ocena 4,72), a slede “Ovnovi” islandskog reditelja Grimura Hakonarsona (4,54), “Ples sa Marijom” Ivana Gergoleta (4,48) i “Taksi” Džafara Panahija (4,36), pobednički film ovogodišnjeg Berlinala.

Festival je 10. novembra završen u Dvorani Kulturnog centra Beograda filmom “Yallah!Underground” Farida Eslama, koji predstavlja najuticajnijie i najprogresivnije muzičare aktiviste i umetnike arapske andergraund scene



Slobodna zona prikazaće na bis 11. novembra u DKC-u najveće hitove ovogodišnjeg izdanja - filmove “Ovnovi”, “Taksi”, “Dugme od sedefa” i “Mustang”.

Festival Slobodna zona predstavio je od 5. do 10. novembra u osam bioskopskih dvorana u Beogradu, Nišu i Novom Sadu ukupno 25 igranih i dokumentarnih filmova, koji se bave aktuelnim i svevremenim temama, uključujući i ratne strahote, izbegličku krizu, porodične i međuljudske odnose...

Festival je podržalo Ministarstvo kulture i informisanja Srbije, Rekonstrukcija Ženski fond, Francuski institut, Sekretarijat grada Beograda i Taff line!

(SEEcult.org)

Rekordan program 21. FAF-a



Festival autorskog filma u Beogradu prikazaće od 27. novembra do 5. decembra više od 80 filmova, među kojima su najbolji primeri umetničkog filma iz celog svega i pobednici prestižnih festivala, uključujući nova ostvarenja Lasla Nemeša, Kornelia Porumboiua, Alekseja Germana i drugih nagrađivanih reditelja koja su u konkurenciji za Gran pri “Aleksandar Saša Petrović”. Uz program radikalnog autorskog filma Bande à part, 21. FAF prikazaće i selekciju Hrabri Balkan, koja prepoznaje nove autorske glasove i tokove u regionu, te retrospektive Krste Škanate i Bore Draškovića, omaž debitantskim filmovima velikih reditelja i retrospektivu kratkih filmova slovenačkog reditelja Jana Cvitkoviča.

Program 21. FAF-a, koji donosi slojevite i kritički intonirane filmske priče o današnjici, predstavili su 12. novembra na konferenciji za novinare predsednik i kopredsednik festivalskog Saveta Srdan Golubović i Stefan Arsenijević, umetnički direktor Srđan Vučinić i direktor FAF-a Igor Stanković, najavljujući rekordna 84 filma, od kojih su 22 u Glavnom programu.

Među 12 filmova koji su u konkurenciji za Gran pri “Aleksandar Saša Petrović” najavljeni su “Šaulov sin” Lasla Nemeša, “Četvrti pravac” Gurvindera Singa, “Blago” Kornelia Porumboiua, “Zemlja i senka” Cesara Augustoa Acevedoa, “Mahnitost” Emina Alpera, “Džejms Vajt” Džoša Monda, “Pod električnim oblacima” Alekseja Germana, “Projekat stoleća” Karlosa Kvintela, “Naša svakodnevna priča” Ines Tanović, “Chevalier” Atine Cangari, “Porodica” Saše Radojevića i “Fatima” Filipa Fukona.



Među filmovima u Glavnom programu je i “Frankofonija” Aleksandra Sokurova, pobednika Venecijanskog festivala - priča o Drugom svetskom ratu i ulasku fašista u Pariz, “Iz daljine” Lorenca Vigasa, kojim će 21. FAF biti otvoren, te “Planine mogu da odu” Đia Žangkea.

FAF će u 21. izdanju prikazati najveći broj filmova od svog nastanka, a prema rečima Srdana Golubovića, nagrađivanog reditelja i predsednika festivalskog Saveta, ta obimnost i ambicioznost rezultat je pre svega zbog publike, koje iz godinu u godinu ima sve više, koja je sve više raznolika, radoznala i čija su očekivanja i gledalački apetiti sve veći i zahtevniji.



Zbog toga je 2014. godine ustanovljen i novi program Bande à part, koji istražuje nove forme filmskog jezika i beskompromisnog društvenog angažmana, a ove godine prikazaće 11 ostvarenja, istakao je Golubović, najavljujući i program Hrabri Balkan sa 18 dugometražnih igranih i dokumentarnih, kratkih i eksperimentalnih filmova, kao i retrospektive Škanate i Draškovića, selekciju Debitanti – istorija autorskog filma, te retrospektivu kratkih filmova Cvitkoviča.

Prema navodima umetničkog direktora Srđana Vučinića, 21. FAF donosi filmske priče o XXI veku koje su nepredvidive i slojevite, sveobuhvatne i kritički intonirane.



Odbijajući uprosečenost većine, agresivnu banalnost medija i licemerje moćnih – autorski svetovi predano nas suočavaju sa istinama koje su potresne, perspektivama koje su iskošene, vanserijske, sa pronicljivošću koja je razotkrivajuća, istakao je Vučinić.

I kada odlaze u prošlost, u istoriju (Aferim, Šaulov sin, Frankofonija, Četvrti pravac), oni se bave i opasnostima našeg doba, baucima koji vrebaju današnjeg čoveka, dresiranog za zaborav. I kada distopijski zalaze u budućnost (Planine mogu da odu, Pod električnim oblacima), oni su aktuelniji od informativnih programa koje svakodnevno konzumiramo, jer nam omogućuju da iz budućeg intenzivnije doživimo i spoznamo sadašnjost. I kada plešu na ivici između dokumenta i fikcije, između arhiva, kućnih filmova i glume, ispovesti i performansa (Projekat stoleća, Porodica, No Home Movie, 1001 noć) – oni su realno stanje stvari, izrečeno na poseban, nekonvencionalan način, jezikom homo ludensa. I kada govore o univerzalnim problemima, oni su neponovljivi glas autora (Moretija, Sokurova, Žankea, Porumbojua, Garela, Aklermanove…) unikatna slika sveta u doba serijske proizvodnje stvarnosti, istakao je Vučinić.



Programima Bande à part i Hrabri Balkan, FAF posebnu pažnju posvećuje autorima koji istražuju, eksperimentišu formom u potrazi za istinom o svetu koji nas okružuje. Retrospektivama živih legendi jugoslovenskog filma Krste Škanate i Bore Draškovića, FAF ističe moralni imperativ autora, buntovništvo i nepristajanje kao oblik življenja i stvaranja.

FAF će biti i u znaku Orsona Velsa, kao verovatno najgenijalnijeg debitanta u filmskoj istoriji, kome je posvećen i ovogodišnji plakat povodom stogodišnjice rođenja.



Drugu godinu za redom, u okviru FAF-a će biti održan edukativni program Balkan Film Connection, koji vodi reditelj Stefan Arsenijević.

Program 21. FAF-a, podeljen u osam programskih celina, biće prikazan u Domu omladine Beograda, Dvorani Kulturnog centra Beograda, Domu kulture Studentski grad, bioskopu Fontana, UK Parobrod, Art bioskopu Kolarčeve zadužbine, Jugoslovenskoj kinoteci i njenom Muzeju u Kosovskoj.

Prodaja karata počinje 17. novembra, a cena - u zavisnosti od vremena projekcije - iznosi 150, 200, 250 i 300 dinara.

Prošle godine, na jubilarnom, 20. FAF-u, Gran pri “Aleksandar Saša Petrović” osvojio je indijski film “Sud” debitanta Čaitanije Tamhanea, a nagradu za režiju dobio je Noaz Deše za “Belu senku”. U takmičarskom programu 20. FAF-a prikazano je 12 filmova, a publika je imala priliku da vidi ukupno oko 80 ostvarenja, uključujući pobednike Kana, Berlina i Venecije.

(SEEcult.org)