Guča - srpski brend ili podvala?

Guča je nešto poput vašara, narodno veselje i, kao takvo, mora zadržati autentični oblik. Ali avaj, neko je u svemu video ogromnu mogućnost za profit (kao uostalom i Exit, beerfest...), i eto nama problema.

Bila sam pre dve godnie u Guči ali u poseti poznanicima, a ne zbog samog vašara. Naravno da sam se prošetala glavnom džadom i osetila ceo ambijent. Na otvorenom prostoru se osetio miris piva koji je gušio, znoja, povraćanja. Jagnjetine na tone, kupusa na tri tone, pevaljke, pijani svet, lepljivi trotoari, vodoskoci od piva na sve strane, ludi svet luduje i unižava ono što je moralo ostati ne ukaljano.

Kakva je sudbina Guče? Mislili se o tome ili je dovoljno podnošljivo da iz godine u godinu munjevitom brzinom gubi draž koju je imala kada je tek nastala.

Kao sto je i Oktoberfest u Minhenu neki minhenski,bavarski
brend, tako je i ova Guca postala srpski.

A ovaj smrad,pijane ljude ( ali i drogirane, ucesnike)
sresces na svakom okupljanju masa. I na Egzit-u,
zasigurno jos vise.

Nemam ja nista protiv takvih narodnih veselja,ne bih
ih nikada posecivala, ali ko voli,zasto da ne.

Ima u nekom mestu u Vojvodini masovno klanje svinja
i pravljenje kobasica (ili vec cega), pa je i od toga
napravljen skoro pa internacionalni festival, a to je
meni recimo mnogo strashnije i odvratnije nego ova Guca
gde bar ima i nekih trubaca.

Avramova svaka cast.Konacno da neko cacne i u tu nasu vajnu tradicionalnu (ne)kulturu..Pridruzicu se kada se vrnem ..pozdravljam te ..

razni ljudi razne ćudi,tako je i sa gučom.ništa bolja smotra od egzita,smrad piva i pečenja,smrad trave i hamburgera......
bitno je da svako nađe svoje mesto pod suncem gde će se dobro zezati i opustiti....
dobro društvo,muzika koju vole i eto i jednima i drugima veselja.
pozdravljam i guču i egzit...

Лазо, то у Гучи није само ствар укуса и жеље за "добрим проводом" већ и нечег много важнијег од појединачног доживљаја те, по мени, циганизације Срба. 

Izvorno, to je bio takmičarski festival trubačkih amaterskih ansambala u Srbiji i regionu; onda su neki smislili da se na tome može zaraditi, i napravili neverovatnu mešavinu svega i svačega, potpuno komercijalizovali celu stvar i danas imamo ovaj histerični kalambur neukusa i preterivanja, ruralni pandan pseudomodernom Exit-u... To je sličnost, a razlika?
Pa, na Exit-u imamo istu stvar, samo se gluposti izgovaraju na mnogo svetskih jezika, pa onda izgleda manje prostački- ne razumemo većinu...
Kada se u BEMUS, Nišvil ili Mokranjčeve dane u Negotinu bude uložilo pola novca i posla koliko se ulaže u ove idiotije, možda i prestanu da nas gledaju kao poludivlji narod i poromljen svet.
Dotle, hvala Kusturici na njegovim kulturnim filmovima o okačenim kućama, mačkama svih boja i ostalim mamlazarijama, sa kojima nas je zacrnio...

Зна ли се ко је творац те синтагме "српски бренд" .. за Гучу а и за Еxit?

По чему је Еxit специфично српски да бисмо га сматрали српским брендом? Шта се на Exit-у дешава што се не дешава на било којој другој музичкој манифестацији тог типа било гдје у свијету?

По чему је Гуча "српски бренд" ако су прве асоцијације на њу: Цигани, ждерање свињетине, пјанство, трбушне плесачице, даире, ваљање у блату...

Јеботе, нити сам Циган, нити сам пасионирани ждерач свињетине, нити алкохоличар, нити Турчин, нити имам обичај да се ваљам у блату.. а као то је "српски бренд", што би требало значити да се као Срби, сви у томе на овај или онај начин требамо препознати и видјети свој одраз у том кичерају.

Bljak i fuj.
I da usput hvala Kusturici po kome sad svi misle da smo takvi kao u njegovim filmovima Cigani, džaba sad Etno selo i Džoni Dep.

Orhideja :: džaba sad Etno selo i Džoni Dep.

Pere savest; nije on glup, zna šta je napravio...
Tu glupost sa "novim senzibilitetom" su neki odlično iskoristili da nas strpaju u azijski kazan, predstave kao polu-stoku, a on je svojom naivnošću dobro pomogao.

Гуча српски бренд

Ako je srpski- ne može biti brend.
Srpski je proizvod, izum, događaj; odbijam da pravim ovakve jezičke konstrukcije.

kada se setite koncerta bijelog dugmeta kod hajdučke česme sumnjam da pomislite na broj umrlih u toku koncerta ili broj uhapšenih narkomana.
vudstok je spektakl koji je ostao u pamćenju po muzici ali niko ne govori o žrtvama i tragedijama tokom tog dešavanja.
svi kritičari guče neka mi bez gledanja i traženja po netu kažu ko je pobedio na takmičenju,koliko je eminentnih orkestarta učestvovalo,
ko daje za pravo ljudima da kritikuju manifestaciju zbog pijane gomile ljudi koju su sretali po ulicama i kafanama.
zamislite bife u pozorištu joakim vuić u kragujevcu pre ,za vreme i posle predstave....vi bi i pozorište zabranili.....
razmislite pa sudite....
bife srpskog parlamenmta više smrdi na roštilj i pečenje pa niko ne razmišlja da ukine parlamentarizam u srbiji....
valjda ste me razumeli......

laza :: pa niko ne razmišlja da ukine parlamentarizam u srbiji....

Nije tačno da niko ne razmišlja...

laza ::
valjda ste me razumeli......

Ниси ти нас .)

Istorijat Sabora

Trube su u Dragačevo počele dolaziti kao isluženi muzički istrumenti iz vojnih kasarni i bojeva za slobodu krajem XIX veka i početkom XX veka. Donosili su ih vojni trubači "značari" više kao uspomenu na dane provedene u vojsci i na ratištima.

O tome nam svedoče brojni nadgrobni spomenici i krajputaši. Najstari među njima je onaj Urošu Rakićeviću iz Guberevaca koji je kao vojni trubač učestvovao u srpsko-turskom ratu od 1876. do 1878. godine.

Trubači su primetili da narod trube rado sluša pa su na njima počeli svirati kola i pesme. U početku su svirali sa postojećim muzičkim sastavima, a onda su se udružIli i počeli praviti posebne orkestre.

Tako su se vojne trube primirile, pripitomile, ušle u srce i dušu naroda. Bez njih nije više bilo ni pesme. Dragačevci su ih tako zavoleli, da bez njih nisu oglašavali ni rođenja, ni krštenja, ni mobe, ni komišanja, ni polaske ni dolaske iz vojske, ni svadbe, ni podizanje krovova na novim kućama, ni druge značajne godete - pa ni sahrane.

Prvi Sabor trubača je održan 14. oktobra 1961. godine, a orkestri su svirali zadato i slobodno. Zadate su bile melodije "Sa Ovčara i Kablara" i "Bledi mesec zagrlio zvezdu Danicu". Posle toga su svirali po dva kola, ili "kolo i marš - po svom ćefu".

Pobednik Prvog sabora bio je Desimir Perišić iz Goračića (kasnije nazvan "Dragačevski Hari Džejms"). Najbolji orkestar imao je Tomo Jovanović iz Dljina, piše na sajtu Dragačevskog sabora.

laza ::Istorijat Sabora

 

Ето, то је Гуча. А шта је данас?

isto....nije mi jasna tvoja asocijacija.....
verovatno guču prepoznaješ sa snimaka b92,
ponoviću.....
vudstok pamti po muzici ne po masovnom drogiranju,umiranju,orgijama.....
gledaj guču kroz dešavanja na bini i muzici koja se svira

pusti kafane,poljane,jagnjiće,rakiju....nije to guča....

posetilaca je bilo oko 600 000....
ljudi vole trubu i njen zvuk ,kome to smeta naka sluša violinu,klavir ,gajde,orgulje,frulu.....

laza ::isto....nije mi jasna tvoja asocijacija.....

Некад си имао изворну народну музику, изворне народне пјесме и извођаче у изворним народним ношњама... а данас имаш Стоју.
Повежи са Гучом некад и сад па ако не видиш никакву везу, онда о овоме можемо до Божића 2020. и опет ћемо се вртити око истог.

gde imaš sroju...
ne razumem te...
stoja nije nikada učestvovala,koliko znam ona ne svira trubu....

smetaju ti orkestri iz vranja,ne razumem,,,

Е ј*бига Лазо. Дај повежи то мало )))

1961. godine (prvi Sabor trubača )
- orkestar: Toma Jovanovića iz Dljina
- prva truba: Desimir Perišić iz Goračića
1962. godine
- orkestar: Radojka Arnautovića iz Tubića
- prva truba: Radovan Babić iz Milićevog sela
1963. godine
- orkestar: Rake Kostića iz Lukova
- prva truba: Bakija Bakić iz Vranja
1964. godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Raka Kostić iz Lukova
- truba publike: Srećko Obradović iz Rtiju
1965. godine
- orkestar: Rake Kostića iz Lukova
- prva truba: Junuz Ismailović iz Prekodolca
- truba publike: Stanko Glavonjić iz Goračića
- za najizvornije muziciranje : orkestar Srećka Obradovića iz Rtiju
1966. godine
- orkestar: Durmiša Saćipovića iz Dugojnica
- prva truba: Raka Kostić iz Lukova
- truba publike: Radovan Babić iz Milićevog sela
- za najizvornije muziciranje: orkestar Saćipa Salijevića, iz Surdulice 1967. godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Junuz Ismailović, iz Prekodolca
- truba publike: nije dodeljena
- za najizvornije muziciranje: nije proglašen
1968. godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Raka Kostić, iz Lukova
- truba publike: Durmiš Saćipović iz Dugojnice
- za najizvirnije muziciranje: orkestar Radovana Babića iz Milićevog sela
1969. godine
- orkestar: Dobrivoja Stojanović iz Majdanpeka
- prva truba: Bakija Bakić iz Vranja
- truba publike: orkestar Milivoja Stanimirovića iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Srećka Obradovića iz Rtiju
1970. godine
- orkestar: Junuza Ismailovića iz Prekodolca
- prva truba: Bakija Bakić iz Vranja
- truba publike: Milivoje Stanimirović iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Mitra Lazovića iz Krvavaca
1971. godine
- orkestar: Bakije Bakića iz Vranja
- prva truba: Raka Kostić iz Lukova
- truba publike: Milivoje Stanimirović iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Skendera Saninovića, iz Binovca
1972. godine
- orkestar: Milovana Babića iz Krvavaca
- prva truba: Milovan Babić iz Krvavaca
- truba publike: Milivoja Stanimirovića iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milivoja Stanimirovića iz Krvavaca
1973. godine
- orkestar: Milivoje Stanimirović , iz Krvavaca
- prva truba: Božidar Ajredinović iz Vranja
- truba publike: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- za najizvornije muziciranje: orkestar Boška Ostojića, iz Zlakuse
1974. godine
- orkestar: Boška Ostojića, iz Zlakuse
- prva truba: Milan Nikolić, iz Grdelice
- truba publike: Milovan Babić, iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milivoja Stanimirovića, iz Krvavaca
1975. godine
- orkestar: Boška Ostojića, iz Zlakuse
- prva truba: Junuz Ismailović, iz Prekodolca
- truba publike: Miloš Perišić, iz Goračića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Dušana Ljubojevića, iz Sirogojna
1976. godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Milan Nikolić, iz Grdelice
- truba publike: Radojko Vitezović, iz Tubića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Dragana Stamenkovića, iz Predejana
1977. godine
- orkestar: Radovana Babića, iz Milićevog sela
- prva truba: Dragan Veličković, iz Grdelice
- truba publike: Miloš Perišić, iz Goračića
- za najiizvornije muziciranje: orkestar Dragana Veličkovića, iz Grdelice
1978. godine
- orkestar : Milovana Babića, iz Krvavaca
- prva truba: Radojko Vitezović, iz Tubića
- truba publike: Milovan Babić, iz Krvavaca
- za najizvornike muziciranje: orkestar Milovana Babića, iz Krvavaca
1979. godine
- orkestar: Tatomira Nikolića, iz Užica
- prva truba: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Dragan Ignjić, iz Užica
- za najizvornije muziciranje: orkestar Miloša Perišića, iz Goračića
1980. godine
- orkestar: Rake Kostića, iz Lukova
- prva truba: Milovan Babić, iz Krvavaca
- truba publike: Svetozar Lazović, iz Ježevice
- za najizvornije muziciranje : orkestar Aca Novkovića, iz Zagužanja
1981. godine
- orkestar: Svetozara Lazovića, iz Ježevice
- prva truba: Fejat Sejdić, iz Bojnika
- truba publike: Božidar Ajredinović, izVranja
- za najizvornije muziciranje: orkestar Božidara Ajredinović, iz Vranja
1982. godine
- orkestar Milovana Babića , iz Krvavaca
- prva truba: Božidar Ajredinović, iz Vranja
- truba publike: Fejat Sejdić, iz Bojnika
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milovana Nikolića, iz Grdelice
1983. godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Boško Ostojić, iz Zlakuse
- za najizvornije muziciranje: orkestar Durmiša Saćipovića, iz Dugojnice
1984. godine
- orkestar: Jovice Ajdarevića, iz Pavlovca
- prva truba: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Milovan Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: orkestar Božidara Nikolića, iz Grdelice
1985. godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Svetozar Lazović, iz Ježevice
- truba publike: Boško Ostojić, iz Zlakuse
- za najizvornije muziciranje: orkestar Svetozara Lazovića, iz Ježevice 1986. godine
- orkestar: Svetozara Lazovića, iz Ježevice
- prva truba: Nenad Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Boška Ostojića, iz Zlakuse
1987. godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba : Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Ranko Jovanović, iz Dljina
- za najizvornije muziciranje: orkestar Slobodana Salijevića, iz Prekodolca
1988. godine
- orkestar: Jovice Ajdarevića, iz Pavlovca
- prva truba: Boban Marković, iz Vladičinog Hana
- truba publike: Milovan Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: orkestar Gvozdena Rosića, iz Rtiju
1989. godine
- orkestar: Milovana Petrovića, iz Dubokog
- prva truba: Jovica Ajdarević, iz Pavlovca
- truba publike: Milija Milić, iz Bajine bašte
- za najizvornije muziciranje: orkestar Radoslava Petrovića, iz Karana
1990. godine
- orkestar: Slobodana Salijevića, iz Prekodolca
- prva truba: Ekrem Mamutović, iz Vranja
- truba publike: Milija Milić, iz Bajine bašte
- za najizvornije muziciranje: orkestar Miloša Perišića, iz Goračića
1991. godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Bobana Marković, iz Vladičinog Hana
- truba publike: Danilo Obradović, iz Rtiju
- za najizvornije muziciranje: orkestar Radojka Vitezovića, iz Tubića
1992. godine
- orkestar: Slobodana Salijevića, iz Prekodolca
- prva truba : Svetozar Lazović, iz Ježevice
- truba publike: Radojko Vitezović, iz Tubića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Vidoja Filipovića, iz Milićevog Sela
1993. godine
- orkestar: Bobana Markovića, izVladičinog Hana
- prva truba: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Milovana Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: orkestar Miladina Jovanovića, iz Sirogojna
1994. godine
- orkestar: Fejata Sejdića, iz Bojnika
- prva truba: Milovana Petrović, iz Dubokog
- truba publike: Boban Marković, iz Vladičinog Hana
- za najizvornije muziciranje: orkestar Svetozara Lazovića, iz Ježevice 1995. godine
- orkestar: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- prva truba: Svetozar Lazović, iz Ježevice
- truba publike: Vidoje Filipović, iz Milićevog sela
- za najizvornije muziciranje: orkestar"Timočani" iz Knjaževca
1996. godine
- orkestar: Milovana Petrovića, iz Dubokog
- prva truba: Nenad Mladenović, iz Vranja
- truba publike: Aca Novković, iz Zagužanja
- za najizvornije muziciranje orkestar Milovana Babića, iz Krvavaca
1997. godine
- orkestar: Milana Mladenovića, iz Vranja
- prva truba: Slobodan Salijević, iz Prekodolca
- truba publike: Milovan Petrović, iz Dubokog
- za najizvornije muziciranje: , orkestar Božidara Lukovića, iz Kotraže
1998. godine
- orkestar: Ekrema Sajdića, iz Vranjske banje
- prva truba: Boban Marković, iz Vladičinog Hana
- truba publike: Milija Milić, iz Bajine bašte
- za najizvornije muziciranje: orkestar Milovana Babića iz Krvavaca
1999. godine
- orkestar: Milovana Petrovića, iz Dubokog
- prva truba: Nenad Mladenović, iz Vranja
- truba publike: Radiša Vitezović, iz Tubića
- za najizvornije muziciranje: orkestar Meke Ajdinovića, iz Surdulice
2000. godine
- orkestar: Bobana Markovića, iz Vladičinog Hana
- prva truba: Elvis Ajdinović, iz Surdulice
- truba publike: Dragan Lazović, iz Ježevice
- za najizvornije muziciranje: "Timočani" iz Knjaževca
2001. godine
- orkestar: Milana Mladenovića, iz Vranja
- prva truba: Boban Marković, iz Vladičinog hana
- truba publike: Gvozden Rosić, iz Rtiju
- za najizvornije muziciranje: orkestar"Mića Petrovića", iz Užica
2002. godine
- orkestar: "Vranjski biseri" iz Vranja
- prva truba: Elvis Ajdinović, iz Surdulice
- truba publike: Milojko Đurić, iz Krvavaca
- za najizvornije muziciranje: orkestar Dejana Petrovića iz Užica
2003. godine
- orkestar : Dejana Petrovića iz Užica
- prva truba : Nenad Mladenović iz orkestra Milana Mladenovića
- truba publike: Dejan Lazarević iz Požege
- za najizvornije muziciranje: Milovan Babić iz Krvavaca
2004. godine
- orkestar: Feata Sejdića iz Bojnika
- prva truba: Veljko Ostojić iz orkestra Veljka Ostojića
iz Zlakuse
- truba publike: Srđan Azirović iz Bojnika
- za najizvornije muziciranje: Radič Slavković iz Rtiju
2005. godine
- orkestar: Nenada Mladenovića iz Vranja
- prva truba: Dejan Lazarević iz Požege
- truba publike: Dejan Petrović iz Duboke
- za najizvornije muziciranje: orkestar Božidara Lukovića iz Kotraže
2006. godine
- orkestar: Demiran Ćerimović iz Vranja
- prva truba: Veljko Ostojić
- truba publike: Dragan Ignjić
- za najizvornije muziciranje: Timočani iz Knjaževca
2007. godine
- orkestar: Demiran Ćerimović iz Vranja
- prva truba: Ekrem Mamutović
- truba publike: Dejan Lazarević
- za najizvornije muziciranje: Orkestar Dragana Ignjića iz Užica
2008. godine

evo pobednika za 2009-tu
https://www.youtube.com/watch?v=wKHZ2LGa1A8&feature=related
smoke on the watter

Лазо, кад схватиш да се неко пок*њао на Гучу, несвјесно или намјерно, онда ћеш схватити да на једној културној манифестацији каква би Гуча требала бити, нема мјеста за опијање, свиње на ражњу, кафанске пјевачице, дроље, скакање по столовима, разбијање флаша, ваљање у блату...

Гуча није Вудсток, јер Вудсток има свој историјат потпуно другачији од Гуче. Вудсток је и замиљен да буде то што је био, Гуча није. Гучу су претворили у циркус а нису смјели.
Замисли дубровачки љетни фестивал или италијанску манифестацију народног фолклора, француску, холандску... са свим оним што прати Гучу данас. Тешко Лазо, то има само код глупих Срба : )))))))))

evo kulturnih događanja u nemačkoj
Oktoberfest....

Лазо, ако се не варам, ту се све врти око пива па су и те сцене комираних сасвим очекиване. Шта је "културно" у томе, да своју културну манифестацију каква би Гуча требала бити, поистовјећујемо с тим пијаницама?

Prvo, Guča je za trubače jedno izuzetno važno dešavanje i tako trebe da ostane.
Neki imaju Dobričin prsten, neki Ninovu nagradu, neki nešto treće, a trubači imaju zlatnu trubu da se zna ko je ko i da nisu život uzalud protraćili.
Drugo, suvim intelektom teško da će moći jedno dogadjanje da se shvati, a kamoli protumači.